Portre, yüksek dini konumuna uygun lüks kırmızı giysiler giyen subjektin bilgeliği ve yumuşaklığını yakalıyor. Işık, kumaşın karmaşık dokusunda dans ederek, giysisini tanımlayan zarif nakışlara dikkat çekiyor. Arka plan onu derin gölgeler içinde sarmalıyor ve solgun, sakin yüzüyle güzel bir tezat oluşturuyor. Işığın ince oyunu ifadelerini vurguluyor, ona içe dönme ve bilgi hissi veriyor, sanki sorumluluklarının ağırlığını düşünüyor gibi. Genel kompozisyon izleyicinin gözünü doğrudan yüzüne yönlendirerek, konu ile samimi bir bağlantı kurmaya davet ediyor.

Sanatçı, bireyselliğini vurgulayarak, sıcak toprak tonlarında bir palet kullanıyor—kırmızı, okra ve yumuşak kahve karışımı—bu da figürün sıcaklığını tamamlıyor. Her fırça darbesi derinlik hissi taşırken, canlı bir temsil yaratıyor; bu da duygularla yankı buluyor. Bu resim yalnızca konuya bir övgü değil, aynı zamanda sanatçının becerilerinin ve insan doğasına dair anlayışının bir kanıtı olarak duruyor, izleyiciyi rahip kıyafetinin arkasındaki derin karakteri düşünmeye zorlayarak düşündürüyor.