Η πορτρέτο αποτυπώνει τη σοφία και τη γαλήνη του υποκειμένου, ντυμένου με πολυτελείς κόκκινες ρόμπες αντάξιες της υψηλής εκκλησιαστικής του θέσης. Το φως χορεύει πάνω στις περίπλοκες υφές του υφάσματος, προσελκύοντας την προσοχή στην λεπτή κέντημα που ορίζει την ένδυση του. Το φόντο τον περιβάλλει σε βαθιές σκιές, δημιουργώντας όμορφες αντιθέσεις με το ωχρό και ήρεμο πρόσωπό του. Το λεπτό παιχνίδι του φωτός τονίζει τις εκφράσεις του, προκαλώντας μια αίσθηση αυτοανάλυσης και σοφίας, σαν να εξετάζει το βάρος των ευθυνών του. Η συνολική σύνθεση οδηγεί το βλέμμα του θεατή ακριβώς στο πρόσωπό του, προσκαλώντας μια οικεία σύνδεση με το υποκείμενο.

Επισημαίνοντας την ατομικότητά του, ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια παλέτα γήινων, ήπιων χρωμάτων—έναν συνδυασμό κρέμ, ώχρας και απαλών καφέ—που συμπληρώνουν τη ζεστασιά της φιγούρας. Κάθε πινελιά φέρει αίσθηση βάθους, δημιουργώντας μια ζωντανή αναπαράσταση που αντηχεί με συναισθηματά. Αυτή η ζωγραφιά δεν χρησιμεύει μόνο ως ένδειξη προς το υποκείμενο, αλλά στέκεται και ως μαρτυρία των δεξιοτήτων του καλλιτέχνη και της κατανόησης της ανθρώπινης φύσης, κάνοντάς το κοινό να αναλογιστεί τον βαθύ χαρακτήρα πίσω από την ιερατική ενδυμασία.