Bu etkileyici tablo, dolambaçlı, engebeli bir yol boyunca yürüyen yalnız bir köylüyü tasvir ediyor; yolun iki yanında ince uzun ağaçlar sıralanmış. Yoğun yeşillik, koyu yeşil tonlarla ve sarı lekelerle betimlenmiş ve sahneyi sıcak ama biraz da gizemli bir atmosferle kuşatıyor. Koyu renkli, dokulu ağaç gövdeleri ile zengin yeşillik arasındaki kontrast, kompozisyona canlılık kazandırırken, sakin ve rustik bir çekicilik de sunuyor. Sağ alt köşede yer alan sade kıyafetli köylü, günün yorgunluğunu düşünüyor gibi görünüyor ve bu huzurlu ama canlı kırsal manzaraya insani bir öykü katıyor.

Sanatçı, yapraklardan süzülen yumuşak ışık ve figürün ayaklarının altındaki düzensiz toprak gibi çevrenin çeşitli dokularını titizlikle betimlemiş. Kompozisyon, doğal formları mekan ve derinlik hissiyle dengeliyor; izleyicinin bakışını yalnız figürden yüksek ağaçlara, oradan da ötesindeki gökyüzüne yönlendiriyor. Palet çoğunlukla yeşillik ağırlıklı olmakla birlikte, toprak tonları ve ara sıra parlayan güneş ışıklarıyla zenginleştirilmiş; insan ile doğa arasındaki uyum duygusunu uyandırıyor. 1912 yılında yapılmış bu eser, geleneksel peyzajın kişisel bakış açıları ve varoluşsal tonlarla harmanlandığı bir geçiş dönemini yansıtıyor; hem nostaljik bir saygı duruşu hem de kırsal yaşama dair sessiz ve güçlü bir meditasyon niteliğinde.