Sahne, karlı bir küçük mezarlığın bulunduğu, sessiz bir kış manzarasında açılıyor. Sanatçı, yumuşak ve ruhani bir atmosfer yaratmak için ustaca suluboya kullanır. Sessiz renk paleti—griler, beyazlar ve ince kahverengiler—derin bir dinginlik hissi uyandırır. Kompozisyon, gözü karlı genişlik boyunca yönlendirir, yıpranmış yapılara ve iskelet ağaçlara dikkat çeker. Soluk gökyüzünü noktalayan koyu formları olan kuşlar, sahneye bir hareket dokunuşu ve bir melankoli ipucu ekler. Eser, kışın dinginliğinde yaşam ve kayıp üzerine sessiz bir tefekkür anına davet ediyor.