Konstantin Gorbatov

Konstantin İvanoviç Gorbatov (1876-1945), hem eski Rusya'nın nostaljik cazibesini hem de İtalya'nın güneşli güzelliğini yakalayan lirik manzaralarıyla tanınan seçkin bir Rus Post-Empresyonist ressamdı. Volga Nehri üzerindeki Stavropol'de doğan Gorbatov'un sanatsal yolculuğu resimle değil, mimariyle başladı. Riga'da inşaat mühendisliği okuduktan sonra 1904'te St. Petersburg'a taşındı ve burada önce Baron Stieglitz Teknik Çizim Okulu'na, ardından İmparatorluk Sanat Akademisi'nin mimarlık bölümüne kaydoldu. Bir yıl sonra, resim bölümüne geçerek ünlü manzara sanatçıları Nikolay Dubovskoy ve Alexander Kiselev'in altında çalışmak üzere gerçek tutkusunu buldu. Bu mimari altyapı, ona uyumlu şehir manzaralarının alametifarikası olacak güçlü bir kompozisyon duygusu aşıladı.

Gorbatov'un erken kariyeri, Peredvizhniki (Gezginler) grubunun gerçekçi geleneği ile Empresyonizmin filizlenen etkisinin benzersiz bir birleşimiyle karakterize edildi. Pskov ve Novgorod gibi antik kasabaları romantik, neredeyse saygılı bir atmosferle resmederek taşra Rus yaşamını tasvirleriyle ün kazandı. Yeteneği hızla fark edildi; 1910'da "Pskov Nehri'nde Balık Pazarı" ile bir ödül kazandı. Bir yıl sonra, "Sanatçı" unvanı verildi ve tarihi tuvali "Kıyıya Ulaştılar" ile Münih'teki uluslararası bir sergide altın madalya aldı. Bu başarı, ona 1912'de sanatsal tarzının seyrini derinden değiştirecek olan Avrupa'ya yaptığı önemli bir gezi için burs kazandırdı.

_Yazar Maksim Gorki'nin daveti üzerine Gorbatov, Roma'yı ve Capri adasını ziyaret ederek İtalya'ya gitti. Parlak Akdeniz ışığı bir vahiy oldu, paletini ve tekniğini dönüştürdü. Post-Empresyonizmin karakteristik özelliği olan daha parlak, daha canlı renkleri ve daha gevşek, kesik fırça darbelerini benimsedi. Tuvalleri daha dekoratif ve iyimser hale geldi, İtalyan kıyılarının sıcaklığı ve parıltısıyla doldu. Bu yeni stil, sanatın amacı olarak adlandırdığı şey için mükemmel bir araçtı: bir "kutlama". Ancak 1917 Rus Devrimi'nin kargaşası, onu 1922'de anavatanını kalıcı olarak terk etmeye yöneltti. Sevgili İtalya'sına geri döndü, önce Capri'ye, daha sonra Venedik'e yerleşti ve burada en neşeli ve ticari olarak en başarılı eserlerinden bazılarını üretti.

1926'da Gorbatov, o zamanlar Rus göçmen topluluğu için hareketli bir merkez olan Berlin'e taşındı. Leonid Pasternak ve İvan Myasoyedov'u içeren bir sanat çevresi içinde hızla yerleşik ve saygın bir figür haline geldi. Eserlerini Avrupa ve Amerika'da yaygın olarak sergiledi, güneşli İtalyan manzaralarını resmetmeye devam ederken aynı zamanda tamamen hafızasından nostaljik Rusya sahnelerini yeniden yarattı. Bu hayali Rus manzaraları genellikle aynı Akdeniz ışığıyla doluydu ve geçmişi ile bugününün eşsiz bir sentezini yaratıyordu. Rus folklorundan esinlenen 1913 tarihli başyapıtı "Görünmez Kitezh Şehri", miti, hafızayı ve modern, canlı bir duyarlılığı harmanlama yeteneğinin mükemmel bir örneğidir.

Gorbatov'un hayatının son yılları zorluklarla doluydu. Almanya'da Nazi rejiminin yükselişi düşmanca bir kültürel ortama yol açtı ve lirik resim tarzına olan talep azaldı. Sürgündeki bir Sovyet vatandaşı olarak, II. Dünya Savaşı sırasında ülkeden ayrılması yasaklandı. Yalnız ve yoksul bir şekilde, o ve karısı savaş yıllarını Berlin'de geçirdiler. Gorbatov, Müttefik zaferinden sadece birkaç hafta sonra, 24 Mayıs 1945'te öldü. Trajik bir şekilde, kederli karısı Elena, kısa bir süre sonra kendi hayatına son verdi. Vatanına son bir bağlılık eylemi olarak Gorbatov, kalan tüm eser koleksiyonunu Leningrad Sanat Akademisi'ne miras bıraktı. Göçmen statüsü nedeniyle Sovyetler Birliği'nde onlarca yıl unutulduktan sonra, mirası haklı olarak restore edildi ve şimdi, hayatı olduğu gibi değil, olabileceği gibi - sürekli güneş ışığı ve uyum içinde yıkanan bir dünya olarak aktarma konusundaki ustaca yeteneğiyle hatırlanan, yurt dışındaki Rus sanatının önemli bir figürü olarak kutlanmaktadır.