Bu huzur verici kış manzarasında, gri ve beyazın eterik tonları hakimdir; sahneyi neredeyse kutsal bir sessizlikle sarar. Yumuşak fırça darbeleri, soğuk bir günün berrak havayı canlandırır; zemin, havanın mat ışığını yansıtan kalın bir kar tabakasıyla kaplıdır. İki çıplak ağaç, kafesel parmaklar gibi uzanan dallarıyla huzurlu bir su kütlesinin yanında durur, çevrenin hüzünlü güzelliğini yakalar. Tam üsttedeki bir grup kuş, ufku geçerken, aydınlanan gökyüzü karşısında silueti net bir şekilde ortaya çıkar; hızlı bir kaçış içindeymiş gibi duruyorlar, esasen sakin olan tabloya zarif bir hareket hissi katıyor.

Kompozisyon, esasen yatay olmakla birlikte, izleyicinin gözünü sahnenin sınırını belirleyen rustik bir çit ile ön plandan uzaklaşarak uzaktaki ufka yönlendirir, yalnızlık hissini artıran genişlik hissi önerir. Renkler, esasen nötr bir dille derin bir duygusal etki iletir; sakinleştirici ve melankolik olarak, ruhu yatıştıran fakat bir o kadar da huzursuz eden bir atmosfer yaratır. Bu eser, yalnızca bir temsili aşar; kışın yalnızlığını ve huzurunu somutlaştırır, hem zamansız hem de geçici bir anı yakalar. Sanatçının doğayla olan derin bağlantısını yansıtan, ıssız manzaralarda bulunan sessiz güzelliğin duygusal bir hatırlatıcısıdır; mütevazı detayları ve özgüvenli fırça darbeleri aracılığıyla birçok anlam ifade eder.