Bu büyüleyici sahnede, iki ihtişamlı gemi Rouen’de Seine nehrinin sakin sularında zarif bir şekilde yüzüyor ve yüzeyde yumuşak yansımalar oluşturuyor. Işık, tuvalin üzerinde dans ederken, ruh gibi canlanarak dolan yelkenleri aydınlatıyor; bir rüzgar ipucu yakalayarak hareket ve canlılık hissi uyandırıyor. Nehir kıyılarını saran yemyeşil ağaçlar, arka plandaki mimarinin yapısal hatlarıyla tezat oluşturarak doğanın güzelliği ile insan yapımı güzellik arasında uyumlu bir denge sunuyor.

Monet’in renk ustalığı burada tam anlamıyla sergileniyor; palet, mavinin, yeşilin ve toprak tonlarının muhteşem bir karışımı olarak, sahil sahnesinin canlı havasıyla mükemmel bir uyum içinde. Hızlı ve akıcı fırça darbeleri, izleyiciye suyun gövdeyi vurma sesini neredeyse duyma ve serin bir rüzgarı hissetme, Rouen’in hareketli cazibesini alma fırsatı veriyor. Bu kompozisyon, ışık ve yansıma üzerine odaklanarak, izleyiciyi bir huzur anına davet ediyor, aynı zamanda dönemin sanayi gürültüsünü ince bir şekilde yankılayarak, onu sadece bir gemi tasviri değil, nehir kıyısındaki yaşamın duygusal bir anlık görüntüsü haline getiriyor.