Geniş, çalkantılı bir gökyüzünün altında, bu kış manzarası kırsal yaşamın özünü yansıtıyor; sanki içe işleyen bir soğuk var. Ön planda, yumuşak bir ışıkla aydınlanmış kıvrımlı bir yol açılıyor; burada figürler kararlı bir şekilde ilerliyor; donmuş zemini aşarak bir dayanıklılık sergiliyorlar, bu da zamanlarının hikayesini anlatıyor. Muhtemelen yük dolu bir ahşap araba, sahneye bir anlatı unsuru eklerken, izleyiciyi günlük gerçekliğine çekiyor. Daha yakından incelendiğinde, zarif bir yaylı köprü görünüyor; bu da saman çatılı evlerin bir grubuna uzanarak, soğuk ve rüzgarın arka planında toplanıyor, manzaranın sertliğine rağmen bir sıcaklık hissettiriyor.

Arka planda, rüzgar türbinleri cesurca yükseliyor; pervaneleri sanki yaklaşan fırtınaya doğru uzanan kollar gibi. Renk paleti, gri ve ince mavi tonlarının yoğunluğu, melankoli hissi veriyor; ancak bu kargaşada bir güzellik de var: Üstteki kalın bulutlar, sanki yaklaşan bir değişimin hikayesini anlatıyor. Hava, beklentiyle ağır hissediliyor; doğanın kış öfkesini tam anlamıyla serbest bırakmak üzere olduğu bir an yakalanıyor. John Constable'ın karmaşık fırça çalışmaları, manzaranın dokularına hayat verir; ahşap arabanın sağlam yapısından, değirmenin ince ayrıntılarına kadar, o soğuk kış gününde var olmanın bir deneyimini oluşturuyor.