Sahne bir nehir kıyısında açılıyor, hareketli bir inşaat alanı suyun üzerinde uzanıyor; bir köprünün kalıntıları sökülüyor. Sanatçı, ışığı ve atmosferi bir anlık hissiyle yakalayan gevşek, etkileyici bir fırça darbesi kullanır. Renk paletine yumuşak maviler, yeşiller ve okralar hakim, sahneye puslu, neredeyse rüya gibi bir nitelik kazandırıyor.

Uzakta, şehrin tarihinin ve direncinin bir kanıtı olan bir katedralin ikonik silüeti yükseliyor. Kompozisyon özenle dengelenmiştir, köprünün kemerleri gökyüzünün eğrisini yansıtır; su yüzeyi yukarıdaki sahneyi yansıtır, derinliğin bir katmanını daha ekler. Ruh hali, değişim ve dönüşüm anını, kentsel yaşamın bir anlık görüntüsünü yakalayan, sessiz bir endüstridir. Zamanın geçişine tanık oluyormuş gibi hem nostalji hem de beklenti hissi uyandırıyor.