Bu büyüleyici manzarada, izleyici baharın canlılığını dolu bir nehir kenarı manzarasına çekiliyor. Fırça çalışması kesinlikle Van Gogh'a ait - ifadesel, döner darbelere, ağaçları, suyu ve bitkileri yeşil ve yumuşak pastel tonlarının bir senfonisinde harmanlıyor. Bir köprü, yaprakların arasından görünürken, köprünün eğrileri kompozisyonu çerçeveleyen ağaçlarla zahmetsizce birleştirir. Her fırça darbesi canlı görünür; yaprakların hafif hışırtısını ve akan suyun fısıldamasını harekete geçirir. Çimlerle kaplı kıyılar, yaban çiçekleriyle serpilmiş; bu mevsimin yenilenmesini vurgulayan küçük renk patlamaları. Doğanın her fırça darbesinde şahlanarak rafine edilmesiyle zamanın durduğu bir an; izleyiciyi taze havayı derin bir nefes almaya ve bir bahar gününün sıcak güneşinde kendini bırakmaya davet ediyor.

Renk paleti gözler için bir ziyafet - canlı yeşiller, daha sıcak sarılar ve toprak tonlarıyla yan yana gelir, doğanın enerjik nabzını yansıtan uyumlu bir dengeler oluşturur. Van Gogh'un kendine özgü tekniği, neşeli bir şekilde boya uygulaması ile, neredeyse ilkbaharın kuşlarının korosunu dinleme ve hafif rüzgarı hissetme hissini zihinlerde canlandırır. Bu eser yalnızca bir yeri temsil etmekle kalmaz, aynı zamanda bir duyguyu da taşır - doğal güzellikte bulunan huzuru aksettiren bir görüntü. Bu eseri izlerken, çevremizde bulunan basit sevinçlerin hatırası olarak yankılanıyor; sanatçının hayatındaki kritik bir dönemde ustaca oluşturulmuş olup, yalnızca doğal bir anın değil aynı zamanda Van Gogh'un hayat doluluğuna derin bir hayranlıkla dolu olduğu da anlaşılıyor.