Bu huzurlu tablo, yumuşak ve soluk bir gökyüzü altında bataklık manzarasını yakalıyor. Sahne, gökyüzünün ve çevredeki bitki örtüsünün narin tonlarını yansıtan sakin bir su kütlesiyle domine ediliyor. İnce, çıplak ağaçlar su kenarında yükseliyor, dallarında seyrek sonbahar yaprakları var; bu da kırılgan ve içe dönük bir atmosfer yaratıyor. Fırça darbeleri yumuşak ve akıcı; doğal unsurları uyum içinde birleştirerek sahneye rüya gibi, hafif melankolik bir hava katıyor.

Renk paleti toprak tonları, yumuşak yeşiller ve hafif mavilerden oluşuyor; sıcak okra ve soluk altın dokunuşlarıyla tamamlanıyor, bu da geç sonbahar veya erken kış hissi uyandırıyor. Kompozisyon, bakışı kıvrımlı su boyunca yönlendiriyor ve sessiz vahşi doğaya düşünceli bir yolculuk davetinde bulunuyor. Bu eser, 19. yüzyıl Romantizminin doğaya olan duygusal yaklaşımını yansıtıyor ve vahşi peyzajların yüce güzelliğini vurguluyor.