Eser, izleyiciyi güneşle dolu bir manzaraya sarar; burada canlı renkler, hayata ve enerjiye dolu bir sahne oluşturmak için zahmetsizce kaynaşır. Ön planda bir kadın, akışkan bir elbiseyle vurgulanan narin silueti yanında dikkat çekmektedir; bu, döneminin uzun eteklerini anımsatır. Bir şemsiye tutar, bu sadece güneşten koruma olarak değil, aynı zamanda dikkat çekici bir element olarak işlev görür; canlı kırmızı, yeşil arka planda onları öne çıkararak sıcaklık yayar. Etrafında, geniş sarı ve yeşil fırça darbeleri, vahşi çiçeklerle dolu tarlaları temsil eder, bu altın rengi sahneye dağılır, doğanın canlandığı güneş ışığını anımsatır.

Gözlerimiz tuvalde dolaşırken, uzakta iki figür görüyoruz; muhtemelen hafif ve neşeli bir sohbet içerisindeler ya da belki de tarlalarda dolaşıyorlardır. Kompozisyon ustalıkla dengelenmiştir; kadının varlığı sahneyi sabitlerken, uzaktaki figürler derinlik yaratmakta ve izleyicileri bu idilli ortamda gelişen bir hikayeyi hayal etmeye davet etmektedir. Fırça çalışması serbest fakat hedef odaklı—her bir darbe canlı ve neredeyse dokunulabilir, bize sıcak bir meltemin ve çevremizdeki yaşamın vızıltısını hissettirir. Monet'in bu çalışması sadece bir manzaranın temsili değil, bir yaz günü kırsalda yaşamanın mutluluğunu ve huzurunu deneyimleme davetidir.