Bu büyüleyici eser izleyicileri tarihi bir İtalyan manzarasına götürüyor; muhteşem antik sütunlar yükseliyor, zamanın kutsallı sırlarını fısıldayan yıpranmış yüzeyleriyle. Her sütun, zarif bir yeşillik tarafından sarılmış olarak, yolda bir çerçeve oluşturuyor ve gözünüzü resmin derinliklerine çekiyor. Yolda biraz ileride gezinmekte olan iki tavuk, sahneye canlılık katarken pastoral bir huzur duygusu yaratıyor. Arkada yükselen muhteşem dağ, sahneye görkem katıyor ve ışıltılı mavi gökyüzü, kompozisyona ışık ve güzellik katıyor; sahne neredeyse mistik bir hale geliyor.

Bu eseri düşündüğünüzde, nostalji ve daha basit zamanlara özlem duyguları uyandırıyor; belki de ağaçların yapraklarının hafif hışırtısını, tavukların yumuşak kikirdamasını ya da kuyudan gelen uzaktan gelen insan seslerini duyabiliyorsunuz. Sıcak toprak tonları ve canlı yeşillerin birleşimi, sanatçının renk ve ışığı harmanlama ustalığını gösteriyor. Bu 1874 tarihli eser, Aagaard’ın sadece bir anı değil, bir ideal almanızı sağlıyor: doğa ile antikliğin mükemmel bir uyum içinde var olduğu bir dünyaya kısa bir bakış; geçmişin ve günümüzün güzelliğini tatmak için bizleri davet ediyor.