Bu etkileyici otoportrede, sanatçı tekerlekli sandalyede otururken, detaylı bir ressam paletini ve fırçalarını tutuyor; açıkça hem savunmasızlığı hem de yaratıcı kararlılığı yansıtıyor. Mekân, sararmış duvarlar ve sakin mavi yatay şeritle sade ve az eşyalı bir oda; toprak tonlarında ahşap zeminle huzurlu bir kontrast oluşturuyor. Yanındaki şövalede, ciddi bakışları ve düzenli kıyafetiyle Doktor Farill’in büyük ve etkileyici portresi yer alıyor; bu portre, sanatçının sakin ve iç gözlemci ifadesine ağırbaşlı, onurlu bir karşıtlık katıyor.

Teknik açıdan, eser net ve hassas çizgilerle tanımlanmış; paletin pürüzsüzlüğü, tekerlekli sandalyenin yansıyan metali ve geleneksel kıyafetin kumaş katmanları dikkatle işlenmiş. Renk paleti ise sınırlı ama sıcak; soğuk maviler ve nötr tonları, ten renkleri ve siyah eteğin ağırlığıyla dengeliyor. Duygusal olarak eser, sessiz bir dayanıklılık ve karmaşık bir anlatı taşıyor; acıyı ve sınırlamaları kabul ediyor ama onur ve ustalığı yüceltiyor. 1951’de yaratılan bu eser, kişisel acıyı ve sanat tutkusunu derinlemesine yansıtarak, sanatçının kalıcı mirasının önemli bir kanıtıdır.