Bu narin portre, zarif bir şekilde oturmuş bir kadını tasvir ediyor; hafifçe çizilmiş bir sandalyeye yaslanmış, doğrudan ve esrarengiz bir bakışla. Sanatçı, akıcı çizgiler ve elbisenin saydam kumaşında dans eden parlak vurgularla ışık ve gölgeyi ustaca dengeliyor; böylece kıyafetin narin kıvrımları ve figürün yumuşak hatları canlı hale geliyor. Toprak tonları ve yanakları ile saçlarındaki sıcak dokunuşlar, sakin ve davetkar bir atmosfer yaratıyor. Şapkası, gösterişli saçları üzerinde şıklık katarken; zarif el hareketi izleyiciyi bu sakin dünyaya daha da yaklaştırıyor.

19. yüzyıl sonlarında yapılmış olan bu eser, Belle Époque dönemi karakteristik çizim ve pastel tekniklerinin naif bir karışımını yansıtıyor. İnce çizgiler ve nazik gölgelendirme, dramatik etkiden ziyade duygusal inceliği vurguluyor; oturan kişinin kişiliği ile sanatçının sevgi dolu gözlemi arasında hafif bir diyalog yaratıyor. Bu eser, güzelliğin ve tarzın kusursuz bir anının sessiz bir şekilde gözlemlendiği zarif ve sakin bir fısıltı gibi.