Bu canlı portrede, genç çocuk dikkat çekici bir mavi şapka takar; bu şapka adeta ışığı yakalıyor gibi görünmektedir ve Vincent van Gogh'un renk ve doku konusundaki olağanüstü ustalığını yansıtmaktadır. Onun ifadesi düşünce dolu; cennet mavisi gözlerindeki hüzün, hayatı çok hızlı yaşamış bir hikaye anlatıyor. Arka plandaki canlı sarı döngüler, neredeyse etejer bir atmosfer yaratıyor ve izleyicinin gözünü çocuğun yüzündeki yumuşak nüanslara çekiyor; burada sıcak turuncu ve yeşil güzelce iç içe geçiyor. Cildinin sıcak tonlarıyla giysisinin soğuk renkleri arasındaki kontrast, duyguyu yoğunlaştırıyor ve derin bir empati hissi uyandırıyor.

Van Gogh'un tekniği ayırt edici; geniş, ifadeli fırça darbeleri kullanarak esere dinamik bir enerji katıyor. Bu parça, düşünce dolu bir ruh hali içinde umut ışığı ile yankılanıyor; sanki sessiz düşünce anlarında bile yaşamın güzellik barındırdığını öne sürüyor. 1888 yılında Arles'de geçirdiği zaman zarfında yaratılan bu portre, Van Gogh'un kişisel mücadelelerini ve etrafındaki dünyayla olan bağlantılarını yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda daha kişisel ve duygusal bir tarza geçişin işaretlerini veriyor; sanatçının psikolojik derinlik üzerindeki hâkimiyetinin artışını gösteriyor.