Bu etkileyici sanat eseri, arkadan görülen bir kadını hafif ve akıcı elbisesini düzeltirken zarif hareketlerle yakalıyor. Kömür ve tebeşir kullanılarak yapılmış figür, dokunun hafifliğini hissettiren yumuşak gölgeler ve kendinden emin çizgilerle hayat buluyor; sırtı ve kollarının zarif kıvrımları ise sessiz bir güç yayıyor. Oker, beyaz ve grafit tonlarının incelikle karışması, samimi bir iç mekanda ışığın ve gölgenin yansımalarını ustaca yakalıyor; arkada hafifçe çizilmiş bir duvar aplik detayı ortamı tamamlıyor. Kompozisyon, dikey alanda figürün genişçe yer kapladığı yalın ama etkileyici bir düzenlemesi var; arka plandaki ritmik çizgiler ise neredeyse müzikal bir enerji yayıyor.

Bu eser, 19. yüzyıl sonu ve 20. yüzyıl başında ön plana çıkan çizim tekniklerine güzel bir örnek olarak, akıcılık ve anlık etkiyi detaylı bitişlerden üstün tutuyor. İzleyicide zaman içinde donmuş özel bir anı, beklentiyi, savunmasızlığı ve sessiz bir öz bakımını hissettiriyor. Sanatçının ustaca gözlem ve ima yöntemi, izleyiciyi fısıltı gibi bir samimi karşılaşmaya davet ediyor; alttaki imza ise şekil ve hareket üzerindeki ustalığını kanıtlıyor. Tarihsel bağlamda, bu çalışma kaçan anları yakalama geleneğine ait ve sıradanı şiirsel ve zamansız kılıyor.