Dit boeiende kunstwerk toont een vrouw van achteren gezien, terwijl ze haar vloeiende jurk met een delicate beweging en gratie aanpast. Uitgevoerd met houtskool en krijt, komt de figuur tot leven door een mix van zachte schaduwen en zelfverzekerde lijnen die de lichte textuur van de stof suggereren, terwijl de contouren van haar rug en armen een stille kracht uitstralen. Het subtiele samenspel van oker, wit en grafiet vangt het licht en de schaduw in een intieme interieursetting, versterkt door een vaag geschetste wandkandelaar. De compositie is eenvoudig maar treffend; de figuur neemt het grootste deel van het verticale vlak in beslag en wordt in balans gehouden door ritmische lijnen op de achtergrond die bijna een muzikale energie uitstralen.

Het werk is een mooi voorbeeld van tekenvaardigheden uit het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw, waarbij vloeibaarheid en spontaniteit hoger werden gewaardeerd dan gedetailleerde afwerking. Er heerst een voelbare emotionele resonantie — een privé-moment bevroren in de tijd, dat gevoelens van anticipatie, kwetsbaarheid en stille zelfzorg oproept. De kundige hand van de kunstenaar combineert observatie en suggestie en nodigt de kijker uit voor een intieme, bijna fluisterende ontmoeting, terwijl de handtekening onderaan het meesterschap over gebaar en vorm weerspiegelt.