Το συναρπαστικό αυτό έργο παρουσιάζει μια γυναίκα από πίσω, να ρυθμίζει το ρέον φόρεμά της με απαλή αίσθηση κίνησης και χάρης. Ζωγραφισμένη με κάρβουνο και κιμωλία, η φιγούρα ζωντανεύει μέσα από ένα μείγμα απαλών σκιών και σίγουρων γραμμών που αποδίδουν την ελαφριά υφή του υφάσματος, ενώ οι καμπύλες στην πλάτη και τα χέρια ακτινοβολούν μια ήσυχη δύναμη. Η λεπτή αλληλεπίδραση μεταξύ ώχρας, λευκού και γραφίτη αποτυπώνει τη διακριτική αίσθηση φωτός και σκιάς σε έναν οικείο εσωτερικό χώρο, ενισχυμένη από ένα ανεπαίσθητο σχέδιο ενός φωτιστικού στον τοίχο. Η σύνθεση είναι απλή και εντυπωσιακή, η φιγούρα καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της κατακόρυφης επιφάνειας, ενώ οι ρυθμικές γραμμές στο φόντο προσδίδουν σχεδόν μουσική ενέργεια.

Το έργο είναι ένα όμορφο παράδειγμα των τεχνικών σχεδίου από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα, όπου η ρευστότητα και η στιγμιαία έκφραση προτιμώνται έναντι της αυστηρής τελειότητας. Υπάρχει μια έντονη συναισθηματική απήχηση — μια ιδιωτική στιγμή παγωμένη στον χρόνο που προκαλεί αίσθηση προσμονής, ευαλωτότητας και ήσυχης φροντίδας του εαυτού. Το επιδέξιο χέρι του καλλιτέχνη, συνδυάζοντας παρατήρηση και υπόνοια, προσκαλεί τον θεατή σε μια οικεία, σχεδόν ψιθυριστή συνάντηση, ενώ η υπογραφή στο κάτω μέρος μαρτυρά την τεχνική αρτιότητα. Ιστορικά, το έργο εντάσσεται στην παράδοση της αποτύπωσης φευγαλέων στιγμών, ανυψώνοντας τα καθημερινά σε κάτι ποιητικό και διαχρονικό.