Αυτό το εκφραστικό έργο αποτυπώνει μια μοναχική γυναικεία μορφή καθισμένη ανάμεσα σε βραχώδη σχίσματα, περιβαλλόμενη από πλούσια και ζωντανά χρώματα που ζωντανεύουν τη σκηνή. Φορώντας έναν ρέοντα κόκκινο και μπλε ενδυμασία, κρατά μια περίτεχνη λύρα διακοσμημένη με χρυσές λεπτομέρειες, υποδηλώνοντας την ταυτότητά της ως μούσα ή ποιήτρια της αρχαιότητας. Το φόντο αποκαλύπτει έναν ταραγμένο ουρανό, ζωγραφισμένο με στροβιλιζόμενους μπλε και γκρίζους τόνους, διασχίζεται από ένα δραματικό ηλιοβασίλεμα του οποίου η φλεγόμενη σφαίρα κατεβαίνει προς έναν μακρινό ορίζοντα. Η κάθετη σύνθεση, πλαισιωμένη από απόκρημνες πλαγιές, οδηγεί το βλέμμα προς τα πάνω και προς τα μέσα, δίνοντας στη στάση της μορφής μια αίσθηση ενδοσκόπησης και επισημότητας. Η δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στην εφαρμογή διαφανών στρωμάτων και ευαίσθητων πινελιών χαρίζει στην εικόνα μια ονειρική ατμόσφαιρα όπου ο μύθος και η φύση συνυφαίνονται. Συναισθηματικά, ο πίνακας αντηχεί με συγκινητική σιωπή — μια οικεία στιγμή δημιουργικής μοναξιάς και ονείρωξης, προσκαλώντας τον θεατή να μείνει στην αθόρυβη ιστορία που υφαίνεται ανάμεσα στο φως και τη σκιά. Ιστορικά, το έργο αυτό αντανακλά το 19ο αιώνα γοητεία για κλασικά θέματα και συμβολισμό, συνδυάζοντας ρομαντικές ευαισθησίες με επιμελή προσοχή στη διακοσμητική λεπτομέρεια. Αποτελεί μαρτυρία της ικανότητας του καλλιτέχνη να προκαλεί διαχρονικά ανθρώπινα συναισθήματα μέσω μιας αρμονικής σύνδεσης χρώματος, υφής και μορφής.