Dit evocatieve schilderij legt een moment vast dat doordrenkt is met mythologische ernst en etherische schoonheid. Centraal zit een koninklijk figuur, mogelijk Apollo, verheven en badend in een subtiele maar stralende gloed; zijn houding is zowel dwingend als contemplatief. Om hem heen een processie van muzen of begeleiders, met serene gezichten en vloeiende gewaden, nauwkeurig weergegeven. De penseelvoering van de kunstenaar vervlecht ingewikkelde details met een dromerige sfeer — texturen vloeien in elkaar over en creëren een gelaagde, bijna buitenaardse wereld.

Het kleurenpalet wordt gedomineerd door warme aardetinten, onderbroken door accenten van karmozijnrood en goud, wat een aura van heiligheid en schemerige mystiek oproept. Schaduwen verdiepen de emotionele impact, roepen eerbied en een aangrijpend gevoel van overgang op terwijl de muzen vertrekken om de wereld te "verlichten". De vage maansikkel linksboven voegt een poëtisch gefluister van de nacht toe. Historisch weerspiegelt dit werk de symbolistische tendensen van de 19e eeuw, waarbij mythologie dient als middel om spirituele en filosofische thema's te verkennen, waardoor het niet alleen een visueel feest is, maar ook een diepgaande meditatie over inspiratie en goddelijk erfgoed.