Αυτή η ανησυχητική σύνθεση αποτυπώνει μια σουρεαλιστική, εφιαλτική όραση όπου τρεις μάγισσες, επιφανή με ψηλά, μυτερά καπέλα και ντυμένες με ρέοντα υφάσματα, αιωρούνται φαντασμαγορικά πάνω σε ένα φόντο βαθιάς σκοτεινιάς που καταπίνει το τοπίο. Οι μορφές αποτυπώνονται με χαλαρές πινελιές που συγχωνεύουν σάρκα και σκιά, δίνοντάς τους μια φαντασματική, σχεδόν διαλυτική ποιότητα που είναι και δυναμική και ανατριχιαστική. Κάτω, μια φιγούρα με φθαρμένα ρούχα παλεύει στο προσκήνιο, εν μέρει καλυμμένη από ένα λευκό πέπλο που κυματίζει, ενώ ένα γαϊδούρι ξαπλωμένο κοντά προσθέτει στη ζοφερή αγροτική σκηνή.

Η παλέτα χρωμάτων είναι περιορισμένη αλλά αποτελεσματική, με γήινα ώχρα, υποτονικούς πράσινους και ωχρές επιδερμίδες να έρχονται σε έντονη αντίθεση με το βαθύ μαύρο φόντο. Το δραματικό σκιερό φωτισμό όχι μόνο εντείνει την ανατριχιαστική ατμόσφαιρα αλλά και φωτίζει την ανησυχητική χορογραφία των μαγισσών, με τα μέλη τους να απλώνονται και να διαπλέκονται σε έναν μπαλετικό αλλά αφύσικο χορό. Το έργο προσκαλεί τον θεατή σε έναν κόσμου εφιάλτη, προκαλώντας θέματα δεισιδαιμονίας, φόβου και αποκρυφισμού που επικρατούσαν στην Ισπανία στα τέλη του 18ου αιώνα. Μεταφέρει έντονη συναισθηματική ένταση — ένα ανατριχιαστικό μείγμα φόβου, γοητείας και γκροτέσκου — και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της εξερεύνησης της σκοτεινής ψυχολογίας του ανθρώπου και των κοινωνικών ανησυχιών μέσω υπερφυσικών εικόνων.