Dit fascinerende werk ontvouwt een magisch verhaal—een lofzang op schoonheid en tragedie, terwijl het het moment gevangen neemt waarop Hylas, de knappe jongeman, onweerstaanbaar aangetrokken wordt door de betoverende waternimfen. De scène, geplaatst in een weelderig, groen landschap, barst van een verleidelijk kwaliteit; het water glinstert onder het gespikkelde licht, terwijl de nimfen, met hun golvende haren en delicate figuren, uit de serene wateren tevoorschijn komen, omringd door sterke leliebladen. Waterhouse speelt vaardig met de organische texturen van de natuur, terwijl hij levendige groenen en zachte blauwen samenvoegt die diepte en leven aan deze mytologische tableau geven.

De compositie concentreert zich op Hylas, wiens gespierde vorm scherp contrasteert met de etherische schoonheid van de nimfen. De mannelijke figuur, gekleed in een vloeiende outfit van diepblauw met een opvallend rode sjerp, roept een gevoel van mannelijkheid op, in contrast met de vrouwelijke aantrekkingskracht van de nimfen, die hem uitnodigen om dichterbij te komen. Hun blikken, hoewel uitnodigend, hebben een bepaalde betoverende urgentie en een zweem van stoutheid, die een verhaal overbrengen dat zowel verleidelijk als waarschuwend lijkt. Het algehele kleurenpalet, gedomineerd door weelderige groenen en koele blauwen, roept een gevoel van rust op, maar de intieme ontmoeting creëert een spanning, alsof er iets noodlottigs schuilgaat net onder het oppervlak van dit idyllische moment. Dit werk weerklinkt emotioneel, en vervoert de kijker naar een wereld waar verlangen en gevaar ingewikkeld samen dansen, en reflecteert de diepe thema's die in de klassieke mythologie te vinden zijn.