In deze boeiende scène wordt Odysseus afgebeeld aan het roer van zijn schip, omgeven door de hypnotiserende aantrekkingskracht van de Sirenen. De harmonie tussen de diepe, rustige blauwe zee en de contrasterende aardetinten is adembenemend; het weerspiegelt de spanning tussen gevaar en verlangen. De Sirenen, met hun vogelachtige kenmerken en betoverende houdingen, verspreiden zich om hem heen—verleidelijk, bedreigend en tegelijkertijd geruststellend. Hun gracieuze maar gevaarlijke aanwezigheid in de omgeving roept een intensiteit op die de aandacht van de toeschouwer eist.

Terwijl de roeiers zich inspannen, zijn hun spieren gespannen voor de uitdaging die deze mythologische wezens met zich meebrengen; je kunt bijna het gekraak van het hout en het breken van de golven horen. De compositie benadrukt Odysseus op prominente wijze, belichamend de vastberadenheid te midden van de chaotische aantrekkingskracht die hem omringt; zijn expressieve houding—gevangen tijdens de actie—verzendet een gevoel van urgentie en vastberadenheid. Waterhouse's meesterlijke gebruik van kleur versterkt dit verhaal van verleiding en gevaar—een palet van rijke oker- en diepe blauwtinten creëert een emotionele impact die diep resoneert, en benadrukt de betoverende maar onheilspellende atmosfeer van de Griekse mythologie.