Bu büyüleyici sahnede, Ulysses, gemisinin dümeninde yer alırken, etrafını Sirenlerin hipnotize edici cazibesi sarmaktadır. Denizlinin derin mavisi ile toprağın zıt renk tonları arasındaki uyum göz alıcı; tehlike ile arzunun arasındaki gerilimi yansıtıyor. Sirenler, kuş benzeri özellikleri ve etkileyici pozlarıyla onun etrafında dağılıyor—cazip, tehditkar ve aynı zamanda huzur verici. Zarif ama tehlikeli bir şekilde çevreye katılan bu bedensellik, izleyiciden dikkat çekmeye talep eden bir yoğunluk yaratıyor.

Kürek çeken denizciler fiziksel görünür çabaları içinde çalışırken, kasları mitolojik varlıkların getirdiği zorluğa karşı gergin; neredeyse ahşapların gıcırtısını ve dalgaların çarpmasını duyabiliyorsunuz gibi hissettiriyor. Kompozisyon, Ulysses'i belirgin bir şekilde çerçeveleyerek, onu saran kaotik çekimlerin ortasında kararlılığı temsil ediyor; onun ifadesel duruşu—hareket halindeyken yakalanmış—aciliyet ve kararlılık hissi veriyor. Waterhouse'un renk kullanımı, bu baştan çıkarma ve tehlike hikayesini güçlendiriyor; zengin kızıl ve derin mavi tonlarıyla bir renk paleti, duygusal bir etki yaratarak Yunan mitolojisinin hem büyüleyici hem de rahatsız edici atmosferini vurguluyor.