Sonbaharın sıcak, altın ışığıyla yıkanmış bu etkileyici sahne, yoğun bir orman kanyonunun derinliklerinde açılıyor. Amber ve pas renklerinde parlayan yapraklara sahip devasa ağaçlar, mitolojik figürler arasında dramatik bir karşılaşmaya çerçeve oluşturuyor. Ortada, soluk ve eterik bir kadın zarifçe yükseliyor; formu hem narin hem de aydınlık, dünyevi gerilim ile ilahi aşkın arasında asılı kalmış gibi. Onu, yarı insan yarı at olan, ham güç ve doğallığın simgesi bir kentaur tutuyor; kaslı bedeni onun narin güzelliğiyle tezat oluşturuyor. Kompozisyon, hafif dalgalanan suyun gölgeli ön planından başlayarak, kayalık uçurumlara ve yumuşak bulutlarla kaplı gökyüzüne kadar gözleri yönlendiriyor. Sanatçının fırça darbeleri zengin ve dokulu; doğallık ile doğaüstü olanı harmanlıyor. Toprak tonlarındaki kahverengiler, altınlar ve yumuşak yeşiller, sonbaharın hüzünlü güzelliğini çağrıştırıyor. Duygusal etki yoğun; arzu, savunmasızlık ve kaderin mitolojik dramının karışımı. Bu eser, Yunan mitolojisinden esinlenmiş, tutku ve yıkım hikayesini vurguluyor, aşk ile felaket arasındaki ince çizgiyi yakalıyor.