Badend in het warme, gouden licht van de herfst ontvouwt zich deze sfeervolle scène diep in een dicht beboste kloof. De torenhoge bomen, waarvan de bladeren gloeien in amber- en roesttinten, omlijsten een dramatische ontmoeting tussen mythische figuren. In het midden stijgt een bleke, etherische vrouw gracieus op; haar vorm is zowel delicaat als stralend, alsof ze gevangen zit tussen aardse spanning en goddelijke transcendentie. Ze wordt gedragen door een centaur — half mens, half paard — wiens gespierde gestalte contrasteert met haar fragiele schoonheid. De compositie leidt het oog vanaf de schaduwrijke voorgrond, waar het water zachtjes rimpelt, naar de rotsachtige kliffen en een hemel met zachte wolken. De penseelvoering van de kunstenaar is weelderig en textuurrijk, waarbij het natuurlijke en het bovennatuurlijke worden samengebracht, terwijl het aardse palet van bruin, goud en gedempte groentinten de melancholieke schoonheid van de herfst oproept. De emotionele impact is voelbaar: een mix van verlangen, kwetsbaarheid en het mythische drama van het lot. Dit werk put inspiratie uit de Griekse mythologie en belichaamt een verhaal van passie en vernietiging, waarbij de kwetsbare grens tussen liefde en ondergang wordt gevangen.