In dit fascinerende kunstwerk zien we een jonge vrouw die drijft in een klein, versierd bootje dat gracieus over een rustige rivier glijdt. Ze is gekleed in etherisch wit, en de delicate stof wikkelt zich om haar als een vervulde droom — haar lange rode haar valt over haar rug en voegt een opvallend contrast toe tegen de serene achtergrond van glanzende groene en zachte bruine tinten. De scène is doordrenkt met een gevoel van melancholie, maar ook van pracht, waardoor een betoverende magie wordt geworpen die kijkers uitnodigt in een wereld van vergeten verhalen en verloren liefdes; de subtiele houding van de vrouw belichaamt een aangrijpende mix van isolement en tragische schoonheid.

De kunstenaar gebruikt een exquise palet dat wordt gedomineerd door rijke aardetinten, in balans gehouden door de helderheid van het licht dat weerkaatst op het water; de vaardige mengeling van deze tinten creëert een sfeer die zowel kalm als problematisch aanvoelt. Hoge rietplanten bloeien aan de waterkant, en de hints van flora rond de oevers roepen een weelderige, maar claustrofobische sfeer op. Elk detail in de compositie, van de zorgvuldig versierde boot tot de zachte golven op het wateroppervlak, lijkt verhalen van onvervulde wensen te fluisteren. De historische context van het schilderij spreekt tot de fascinatie van de late Victoriaanse tijd voor mythen, Arthur-romantiek en thema's van vrouwelijke complexiteit en identiteit, waardoor de artistieke betekenis van het werk wordt versterkt. Door elke kleur en penseelstreek brengt Waterhouse ons naar een rijk van dromen, en nodigt ons uit om dieper in het mysterieuze lot van de Dame van Shalott te verkennen.