In dit dramatische tableau heerst chaos; de lucht is doordrenkt van spanning en emotie. De scène vangt de laatste momenten van Sardanapalus, een held omhuld door een sfeer van wanhoop en tumult. Op de voorgrond ligt een figuur verstrengeld met een andere—een visceraal, intiem omhelzing, maar tegen een chaotische achtergrond vol met kronkelige lichamen en wanorde. De texturen en details van de golvende draperieën en blinkende harnassen spreken diep van de technische vaardigheid van de kunstenaar. De kleurenpalet explodeert—diepe rood- en donkere blauwtinten botsen, terwijl etherische witten het licht opvangen dat door de tumultige chaos heen breekt. Deze emotionele impact slaat diep, omdat de kijker niet kan ontsnappen aan de wanhoop en het drama die zich ontvouwen.

Het contrast tussen de serene, bijna spookachtige figuur van Sardanapalus en de chaotische gekheid om hem heen ontvouwt een narratief dat doordrenkt is van verlies en urgentie. Delacroix gebruikt dynamische penseelstreken die een gevoel van beweging creëren, en de blik door het kunstwerk leiden. Dit schilderij is niet louter een expressie van mythologie, maar weerspiegelt ook romantische idealen, en belichaamt een diepte-onderzoek naar de passie die op de rand van vernietiging balanceert, weerspiegeld in de chaotische maar boeiende compositie. Sardanapalus wordt niet alleen afgebeeld als een personage, maar als een symbool van de uiteindelijke overgave aan het lot, waardoor dit werk zowel een historische reflectie als een emotionele verkenning van het menselijke bestaan wordt.