Na tym dramatycznym tableau panuje chaos; powietrze jest gęste od napięcia i emocji. Scena uchwyca ostatnie chwile Sardanapala, bohatera otoczonego atmosferą rozpaczy i tumultu. Na pierwszym planie figura leży spleciona z inną—zmysłowy, intymny uścisk, ale na chaotycznym tle wypełnionym wijącymi się ciałami i bałaganem. Tekstury i detale falujących materiałów i błyszczących zbroi głęboko świadczą o umiejętnościach artysty. Paleta kolorów eksploduje—głębokie czerwienie i intensywne błękity zderzają się, podczas gdy eteryczne biele łapią światło przenikające przez zamęt. Ten emocjonalny wpływ uderza głęboko, ponieważ widz nie może powstrzymać się od odczuwania rozpaczy i dramatu, które się rozgrywają.

Kontrast między spokojną, prawie upiorną figurą Sardanapala a szalonym chaosem wokół niego rozwija narrację nasączoną utratą i pilnością. Delacroix używa dynamicznych pociągnięć pędzla, tworząc wrażenie ruchu, prowadząc wzrok przez dzieło. Ten obraz to nie tylko wyraz mitologii, ale także odzwierciedlenie romantycznych idei, urzeczywistniających głębokie badanie pasji otoczonej zniszczeniem, odbijając się w chaotycznej, ale porywającej kompozycji. Sardanapal jest przedstawiony nie tylko jako postać, ale także jako symbol ostatecznego poddania się losowi, co czyni tę pracę zarówno refleksją historyczną, jak i emocjonalnym badaniem ludzkiego istnienia.