Dzieło to uchwyciło moment naładowany energią i napięciem, odzwierciedlając istotę mitologii i walkę ludzkiego ducha z naturą. Figura stoi na pierwszym planie, ukazana w potężnej pozie, symbolizującej determinację i władzę. Jej czerwona peleryna dramatycznie faluje, silnie kontrastując z chłodną paletą niebieskich i fioletowych barw, które otaczają górski krajobraz. To zestawienie kolorów nadaje uczucie mistycyzmu i innego świata; przywołuje obrazy zmierzchu, gdzie granica między tym, co realne, a mitologicznym, rozmywa się.

W kompozycji ostre góry majestatycznie wznoszą się, charakteryzując się kanciastymi kształtami, które sugerują zarówno siłę, jak i kruchość. Błyskawica przecina tkaninę obrazu, działając jako przewód między ziemią a niebem. Ta elektryczna siła nie tylko kieruje wzrok widza, lecz także napełnia scenę dynamiką i potencjalnym chaosem. Elementy tła przekazują ruch, jak gdyby same góry były żywe, odbijając wewnętrzne zawirowania postaci. Roerich umiejętnie równoważy te elementy, tworząc kompozycję, która rezonuje zarazem z sztuką, jak i potęgą; jest to wizualna narracja, która opowiada o tematach konfliktu, transformacji i dążeniu do boskości.

Jako dzieło zakorzenione w micie Mahabharaty, symbolizuje epicką walkę między obowiązkiem a pragnieniem, odzwierciedlając szersze ludzkie doświadczenie. Artysta, głęboko wpływający na swoje podróże oraz badania filozofii wschodniej, integruje te narracje w swoją pracę, wzbogacając warstwy znaczeń i resonansu emocjonalnego. Wpływ tej pracy wykracza poza proste obserwacje; zaprasza widza do refleksji nad własnymi zmaganiami i triumfami w obliczu przytłaczających trudności.