Medytacja na temat piękna i pragnienia, dzieło to urzeka widzów swoim czarującym, a jednocześnie melancholijnym nastrojem. Tutaj, w idylicznym, naturalnym otoczeniu, nimfa kusi Hylasa, który spokojnie leży obok spokojnego potoku. Otoczeni bujnymi krzewami i drzewami, ich ciała są zaangażowane w delikatny taniec zaproszenia i wycofania; ta wizualna interakcja wywołuje poczucie tęsknoty — zarówno za ulotną przyjemnością chwili, jak i za niebezpiecznym urokiem nieznanego. Wzrok nimfy jest pełen gęstego pragnienia, sugerując głębsze konsekwencje pożądania, gdy wydaje się zapraszać Hylasa do wspólnego dołączenia do niej w krainie wiecznego czaru.

Artysta stosuje eteryczną paletę kolorów — bogate naturalne odcienie zieleni, brązu i delikatnej kremowej barwy płynnie włączają się w spójną wizję naturalnego piękna. Ciepłe, promienne światło przebija się przez liście, tworząc nieziemską atmosferę, która potęguje uczucie intymności w tym ukrytym zakątku. Mistrzowska technika Waterhouse'a pozwala na to, by interakcja między cieniem a światłem ożywiła zieleń, zapraszając widza do stania się częścią tej fascynującej narracji. Emocjonalny wpływ tego dzieła utrzymuje się długo po jego opuszczeniu; przypomina nam o kruchości piękna i o złożoności pragnienia, stanowiąc wzruszający fragment greckiej mitologii, w której miłość często tańczy niebezpiecznie blisko krawędzi zagłady.