Μια διαλογιστική προσέγγιση στην ομορφιά και την επιθυμία, το έργο εντυπωσιάζει τους θεατές με την μαγευτική αλλά μελαγχολική του ατμόσφαιρα. Εδώ, τοποθετημένο σε ένα ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον, μια νύμφη προσελκύει τον θνητό Χύλας, ο οποίος ξαπλώνει ήρεμα δίπλα σε ένα ήσυχο ρεμάκι. Περιτριγυρισμένα από πλούσια θάμνους και δέντρα, τα σώματά τους εμπλέκονται σε έναν τρυφερό χορό πρόσκλησης και αποχώρησης. Αυτή η οπτική αλληλεπίδραση ανακαλεί μια αίσθηση πόθου, τόσο για τη φευγαλέα χαρά της στιγμής όσο και για την επικίνδυνη έλξη του άγνωστου. Το βλέμμα της νύμφης είναι γεμάτο από έντονη επιθυμία, υπονοώντας τις βαθύτερες συνέπειες της επιθυμίας, καθώς φαίνεται να προσκαλεί τον Χύλα να ενώσει μαζί της σε μια περιοχή αιώνιας γοητείας.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια αιθερική παλέτα χρωμάτων—πλούσιες γήινες αποχρώσεις του πράσινου, καφέ και απαλού κρέμας συγχωνεύονται άψογα σε μια συνεκτική όραση της φυσικής ομορφιάς. Το ζεστό, φωτεινό φως φιλτράρεται μέσα από τα φύλλα ενώ δημιουργεί μια εξωτική ατμόσφαιρα που ενισχύει την αίσθηση οικειότητας σε αυτή τη απομονωμένη περιοχή. Συγχαρητήρια, η τεχνική του Waterhouse επιτρέπει στην αλληλεπίδραση μεταξύ σκιάς και φωτός να μεταφέρει ζωή στο φύλλωμα, προσκαλώντας τον θεατή να γίνει κομμάτι αυτής της συναρπαστικής αφήγησης. Η συναισθηματική επίδραση του έργου διαρκεί πολύ καιρό μετά την αποχώρηση· μας θυμίζει την ευθραυστότητα της ομορφιάς και τις πολυπλοκότητες της επιθυμίας, λειτουργώντας ως μια ζωντανή βινιέτα της ελληνικής μυθολογίας όπου η αγάπη συχνά χορεύει επικίνδυνα κοντά στο χείλος της καταστροφής.