Σε αυτό το εντυπωσιακό έργο τέχνης, βλέπουμε μια επιβλητική σκηνή όπου μια κεντρική φιγούρα στέκεται σε μια μαρμάρινη σκάλα, ντυμένη με μια αιθέρια λευκή ενδυμασία που κυλάει κομψά μέχρι το έδαφος. Τα χέρια της φιγούρας κρέμονται χαλαρά στα πλευρά της, τονίζοντας την ευαλωτότητά της ανάμεσα στην περιβάλλουσα πολυτέλεια. Η αντίθεση μεταξύ της ανοιχτόχρωμης ενδυμασίας της και των πλούσιων, ζεστών χρωμάτων του διακοσμημένου περιβάλλοντος προσελκύει το βλέμμα, προκαλώντας αισθήματα τόσο χάρης όσο και απελπισίας. Πίσω της, πολλές φιγούρες είναι καθισμένες, με εκφράσεις που κυμαίνονται από απορία έως αδιαφορία—μια ανησυχητική υπενθύμιση της κρίσης και της μοίρας. Ο επιβλητικός λέοντας από μάρμαρο στα πόδια της συμβολίζει τη δύναμη και την ευγένεια, αντιπαραβάλλοντας δραματικά με την ευαίσθητη και ευάλωτη παρουσία της σε αυτήν την ισχυρή στιγμή.

Η σύνθεση είναι εξαιρετικά κατασκευασμένη; οι κάθετες γραμμές των στηλών δημιουργούν μια αίσθηση ύψους και μεγαλοπρέπειας, ενώ οι διαγώνιες σκάλες καθοδηγούν το βλέμμα του θεατή κατευθείαν προς την κύρια μορφή. Ο Waterhouse χρησιμοποιεί μια πλούσια χρωματική παλέτα; οι ζεστές καφέ, χρυσές και σκούρες κόκκινες αποχρώσεις τυλίγουν τον θεατή στην πολυτελή ατμόσφαιρα της αυλής του Ηρώδη ενώ ταυτόχρονα αποτυπώνουν την ένταση της σκηνής. Η συναισθηματική επιρροή είναι αισθητή—υπάρχει μια ανάμειξη συμπάθειας για την κεντρική φιγούρα και περιέργεια για τις περιστάσεις που οδήγησαν σε αυτή τη στιγμή της κρίσης. Ιστορικές και μυθολογικές αφηγήσεις αλληλοεπικαλύπτονται, καθώς ο θεατής σκέφτεται την ιστορία της Μαρίας, η μοίρα της οποίας σφραγίστηκε από την εξουσία και τη ζήλια.