Güzellik ve arzu üzerine bir meditasyon olan bu eser, izleyicileri büyüleyici ama melankolik atmosferi ile etkisi altına alır. Burada, idyiliks bir doğal ortamda, bir nimfa, sakin bir akarsuyun yanında huzur içinde yatan Hylas'ı baştan çıkarmaktadır. Lush çalılar ve ağaçlarla çevrili olan onların bedenleri, davet ve geri çekilmenin narin bir dansında, canlılık ve sükunet arasındaki çarpıcı bir tezat oluşturmaktadır. Göz alıcı bir görsel oyun, bir yandan anlık zevkin geçiciliğine özlem ve diğer yandan bilinmeyenin tehlikeli cazibesine arzuyu uyandırır. Nymph'in bakışı yoğun bir arzu ile doludur, arzu derinlemesine sonuçlarını ima ederken, Hylas'ı sonsuz büyü dünyasına katılmaya davet eder gibidir.

Sanatçı, eterik bir renk paleti kullanarak — zengin toprak tonları yeşil, kahverengi ve yumuşak krema, doğal güzelliğin bütünsel bir görünümünde sorunsuz bir şekilde bütünleşir. Sıcak, ışıltılı ışık yaprakların arasından süzülerek, bu gizli orman açığında mahremiyet duygusunu artırmak için olağanüstü bir atmosfer yaratır. Waterhouse'un ustaca tekniği, gölge ve ışık arasındaki etkileşimin yeşilliğe hayat verirken izleyiciyi bu büyüleyici anlatının bir parçası olmaya davet etmesini sağlar. Eserin duygusal etkisi, oradan sonra da uzun süre sürer; bize güzelliğin kırılganlığını ve arzunun karmaşıklığını hatırlatır, Yunan mitolojisinde genellikle yıkım tehdidinin kenarında dans eden bir aşk hikayesini canlandırır.