Σε αυτό το δραματικό tableau, το χάος κυριαρχεί· ο αέρας είναι γεμάτος ένταση και συναισθήματα. Η σκηνή αποτυπώνει τις τελευταίες στιγμές του Σαρδανάπαλη, ενός ήρωα που είναι περικυκλωμένος από μια ατμόσφαιρα απόγνωσης και αναταραχής. Στο προσκήνιο, μια μορφή βρίσκεται μπλεγμένη με μια άλλη- μια σφιχτή και οικεία αγκαλιά, αλλά σε ένα χαοτικό υπόβαθρο γεμάτο με σφιγμένα σώματα και αταξία. Οι υφές και οι λεπτομέρειες των ανεμιστήρων και της λαμπερής πανοπλίας μιλάνε βαθιά για την τεχνική ικανότητα του καλλιτέχνη. Η παλέτα χρωμάτων εκρήγνυται—βαθιά κόκκινα και σκούρα μπλε συγκρούονται, καθώς οι εθελοντές λευκοί καταγράφουν το φως που διαχύεται μέσα από την αναταραχή. Αυτή η συναισθηματική επίδραση χτυπά έντονα, καθώς ο θεατής δεν μπορεί παρά να νιώσει την απόγνωση και το δράμα που εκτυλίσσεται.

Η αντίθεση μεταξύ της ήρεμης, σχεδόν φανταστικής μορφής του Σαρδανάπαλη και της τρελής χαοτικής κατάστασης γύρω του εκτυλίσσει μια αφήγηση εμποτισμένη με απώλεια και επείγον. Ο Ντελακρουά χρησιμοποιεί δυναμικά χτυπήματα του πινέλου, που δημιουργούν μια αίσθηση κίνησης, καθοδηγώντας το μάτι μέσα από το έργο. Αυτή η ζωγραφιά δεν είναι απλώς μια έκφραση της μυθολογίας, αλλά αντανακλά και ρομαντικά ιδεώδη, ενσαρκώνοντας στη βαθιά διερεύνηση του πάθους στην άκρη της καταστροφής, η οποία αντικατοπτρίζεται στην χαοτική αλλά γοητευτική σύνθεση. Ο Σαρδανάπαλης δεν αποτυπώνεται αναγκαστικά ως χαρακτήρας, αλλά ως σύμβολο της τελικής παραχώρησης στο πεπρωμένο, γεγονός που καθιστά αυτό το έργο και μια ιστορική αντανάκλαση και μια συναισθηματική εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης.