Sahne, dramatik bir havayla açılır; zamanın donmuş bir anı. Elinde bir asa tutan güçlü bir adam, diğerine, uzanmış bir kadına, hem komut hem de şefkat içeren bir jestle elini uzatır. Yukarıda, belki de aşkın veya kaderin göksel habercisi olan bir melek figürü belirir. Sanatçının ışık ve gölgeyi ustaca kullanımı, derinlik yaratır ve gözü odak noktasına, iç içe geçmiş ellere çeker. Figürler zengin tonlarla çevrilidir; manzara, donuk yeşiller ve mavilerden oluşan bir fon sağlar ve figürler, soğuk arka planla tezat oluşturan bir sıcaklıkla parlar. Fırça darbeleri görünür, sahneye dinamik, neredeyse huzursuz bir enerji verir; biraz kaotik ama derinden etkileyici bir his. Kadının yakınındaki altın nesneler ve yakındaki dağılmış zırh, tanrılar ve ölümlüler, mücadeleler ve zaferler hakkında destansı oranlarda bir hikayeye işaret ediyor.