Bu etkileyici resim, izleyiciyi karanlık ve mistik bir mağaraya götürür; kayalık duvarlara düşen hayaletimsi, ateşli bir ışık huzmesi ortamı aydınlatır. Kompozisyon yoğun ve gizemlidir; ışık ve gölgenin gerçeküstü oyunu neredeyse başka bir dünyadan atmosfer yaratır. Sol tarafta, keskin gözlere sahip tehditkar, yılan benzeri karanlık bir figür gizlenirken, sağda savunmasız ve iç içe geçmiş insan figürleri yalvarır ya da acı içindedir; formları çevreyle bütünleşmiştir. Suyun derin mavisi, üstteki sıcak ve ateşli tonlarla keskin bir tezat oluşturur; sahneye duygusal bir gerilim ve yaklaşan tehlike hissi katar.

Moreau’nun katmanlama ve zengin dokular konusundaki ustalığı yakından incelemeyi davet eder; fırça darbeleri ifade dolu ama kontrollüdür; fantastik ile doğalı rüya gibi bir akıcılıkla harmanlar. Renk paleti koyu kahverengi, mavi ve turuncu ile sarının patlamalarıyla hakimdir ve eserin esrarengiz havasını artırır. Bu eser, mit ve dönüşüm temalarıyla yankılanır; yılanların hem bilgelik hem de tehlikenin sembolü olduğu eski hikâyeleri çağrıştırır. Duygusal etkisi derindir; hayranlık, korku ve büyülenme duygularını uyandırır, muğlak anlatım ise hayal gücünü sembolik derinlikler ve kadim gizemler içinde yolculuğa çıkarır.