Bu narin ve etkileyici sahnede, genç bir kadın basamaklı bir kaidenin üzerinde duruyor, üzerindeki mücevherlerle süslenmiş şeffaf elbise zarifçe bedenini ortaya çıkarıyor. Elinde, altın bir tepsi üzerinde bir erkeğin kesik başını tutuyor; bu soğuk bir zafer işareti olup onun sakin, neredeyse düşünceli ifadesiyle tezat oluşturuyor. Arka planda, zengin süslemelere sahip klasik mimariyle çevrili, gölgeli ve yemyeşil bir bahçe yer alıyor; içinde süslü mavi bir sütun ve oymalı taş bir havuz bulunuyor ve bu öğeler sahneye gizemli ve zamansız bir atmosfer katıyor. Sanatçının fırça darbeleri, ince detayları yumuşak, hemen hemen eterik renk geçişleriyle birleştirerek gerçeklik ve mit arasında rüya gibi bir gerilim yaratıyor. Renk paleti, yumuşak mavi, yeşil ve toprak tonlarının hakimiyetinde; elbisesinden dökülen parlak tavus kuşu tüyleri ve başın etrafındaki altın hale ile vurgulanıyor, trajik bir güzellik ve kaçınılmaz kader hissi uyandırıyor.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını figür ve sütunun dikey ekseni boyunca yukarı yönlendirerek anın ciddiyetini ve ağırlığını vurguluyor. Duygusal etki derin; bu çarpıcı imgenin yüzeyinin altında sessiz bir hüzün var ve güç, fedakarlık ve efsanevi Salome’nin esrarengiz doğası temaları üzerinde düşünmeye davet ediyor. 19. yüzyıl sonlarında yaratılan bu eser, Sembolizm akımının mit, alegori ve karanlık psikolojik katmanları keşfetme arzusunu yansıtıyor ve Gustave Moreau’nun vizyoner sanatının etkileyici bir örneği olarak öne çıkıyor.