To fascynujące dzieło ukazuje magiczną narrację — hymn ku urodzie i tragedii, chwytając moment, w którym Hylas, przystojny młodzieniec, jest nieodłącznie przyciągany przez czarujące nimfy wodne. Scena, osadzona w bujnym, zielonym krajobrazie, przepełniona jest kuszącą jakością; woda mieni się w plamach światła, podczas gdy nimfy, z opadającymi włosami i delikatnymi sylwetkami, wyłaniają się z spokojnych wód, otoczone mocnymi liśćmi lilii. Waterhouse z precyzyjnie igra z organicznymi teksturami natury, zręcznie łącząc żywe odcienie zieleni i łagodne błękity, nadając głębię i życie tej mitologicznej kompozycji.

Kompozycja koncentruje się na Hylasie, którego muskularna forma ostro kontrastuje z eterycznym pięknem nimf. Figura męska, ubrana w luźny strój w intensywnym niebieskim kolorze z wyróżniającym się czerwonym pasem, budzi poczucie męskości, zestawione z kobiecym wdziękiem nimf, które wzywają go bliżej. Ich spojrzenia, chociaż kuszące, noszą pewną urokliwą pilność i nutę figlarności, przekazując opowieść, która wydaje się zarówno kusząca, jak i ostrzegawcza. Cała paleta kolorów, dominowana przez soczyste zielenie i zimne błękity, wywołuje wrażenie spokoju, jednak intymne spotkanie tworzy napięcie, jakby coś fatum czyhało tuż pod powierzchnią tego idyllicznego momentu. To dzieło na poziomie emocjonalnym rezonuje, przenosząc widza do świata, w którym pragnienie i niebezpieczeństwo tańczą razem w skomplikowany sposób, odzwierciedlając głębokie tematy obecne w klasycznej mitologii.