Bu etkileyici tablo, izleyiciyi ön planda tehditkar bir şekilde kıvrılmış devasa bir yılanın hakim olduğu karanlık, mağara benzeri bir aleme sürüklüyor. Sanatçı, kalın ve dokulu fırça darbeleri kullanarak gizemli ve neredeyse boğucu bir atmosfer yaratmış; koyu toprak tonları — derin kahverengiler, alevli kırmızılar ve mat altınlar — kadim bir uğursuzluk ve başka bir dünyanın hissini veriyor. Sağdaki soluk, hayaletimsi figürler kaçıyor ya da çaresizlik içinde kıvranıyor gibi görünüyor; soluk formları karanlık arka planla keskin bir kontrast oluşturuyor ve dram ile gerilimi artırıyor.

Kompozisyon, gözleri mağaranın derinliklerine yönlendiriyor; ışığın zor nüfuz ettiği bu alan, mitolojik ya da cehennem benzeri bir yeraltı dünyasını çağrıştırıyor. Yılan; birçok gelenekte tehlike, bilgi veya kötülüğün sembolü olarak sahneyi tehditkar bir duruşla domine ediyor. Işık ve gölge oyunu ile neredeyse heykelsi boyama tekniği, korku, hayranlık ve büyülenme uyandıran duygusal bir yoğunluk yaratıyor. Bu eser, 19. yüzyıl Sembolizm eğilimleriyle uyumlu; mit ve alegoriyi zengin, şiirsel imgelerle harmanlayarak insan ruhunun karanlık yönlerini keşfediyor.