Bu büyüleyici sanatsal çalışmada, insan kolayca, ruhsal ile maddi arasında dans eden bir arka planda derin bir anlatının açığa çıktığını hissedebilir. Gökyüzü dramatik bir şekilde yayılıyor, yumuşak sarıların, solgun yeşillerin ve nazik mavilerin ahenkli karışımıyla boyanmış — huzurlu bir alacakaranlığın renklerini hatırlatıyor. Bulutlar, tuvalde zarif bir şekilde kıvrılıyor ve görünüşte büyük bir anlam taşıyan bir anın duygusal ağırlığını yansıtıyor, belki de eski tanrılara bir ritüel veya sunum.

Ön planda, bir grup figür alçak bir pozisyonda kıvrılmış, sırtları izleyiciye dönük; ancak duruşları niyetle dolu. Taşlar topluyorlar veya basit eylemin ötesinde, bir jest gerçekleştiriyor gibiler. Stilize edilmiş formları, uzun kollar ve abartılı özelliklerle karakterize ediliyor; çevreleriyle iç içe geçmiş bir ruhsal his uyandırıyor. Fiziksel dünya ile manevi alan arasındaki bu gerginlik, resmi derin bir yankı yapar; her bir unsur kasıtlı, ancak özgür gibi görünmektedir, bir fısıldama gibi. 20. yüzyılın başlangıcındaki tarihsel bağlam, daha fazla ilgi katmanı ekliyor; zira bu, insan deneyiminin mitolojik köklerini tasvir etmeye yönelik bir sanatsal keşif dönemiydi ve izleyicileri doğa ve ilahi olanla kendi bağlantılarını düşünmeye davet ediyordu.