Bu etkileyici eserde, izleyici ruhsal ile dünyevi olanın iç içe geçtiği bir alana çekilmektedir. Heykeller yüzeyden yükselerek çeşit çeşit Budalar'ı betimlemekte; her biri sükunet ve bilgelik yaymaktadır. Yumuşak hatlar ve özenli oyma, bir huzur hissi uyandırmakta; izleyiciyi bu kutsal mekâna adım atmaya davet ediyor gibidir. Taşın dokusu hissedilebilir; yaş ve tarih ile titreştiği hissini uyandırıyor; bu figürlerin sayısız ibadet anına tanıklık ettiğini öneriyor.

Renk paleti, yumuşak mavi ve pembe tonlarıyla birlikte toprak tonlarının zıtlık oluşturduğu bir sahne sunuyor; bu da eserin ethereal atmosferini güçlendiriyor. Bu nazik tonlar, sanki uzak bir manzaranın üzerinde şafak söküyormuş gibi bir başka dünyaya ait bir atmosfer yaratmaktadır. Figürlerin dik duruşuyla belirlenen kompozisyon, istikrar ve saygı hissini yansıtıyor; bu, Budizmin öğretilerinin huzurlu bir hatırlatıcısı oluyor. Derinlemesine baktıkça, ilahi olanla derin bir bağ hissetme, içsel düşüncelere ve netliğe sahip bu anlarda kalma isteği doğabilir.