Bu etkileyici eserde, geniş ve kuru bir dağ manzarası gözler önüne seriliyor; sarı tonları, tozlu pembe ve derin kahverengiden oluşan zengin bir palet ile dolu. Ufuk, gözleri katmanlar halinde dalgalanan dağlara çekerken geniş renk çatışmalarıyla dolup taşıyor. Ön planda, akıcı bir bej robe giymiş yalnız bir figür, engebeli bir kayanın üzerine yükseliyor; ince duruşu düşünce ve bilgelik yayıyor. Yanında bir şeylerin olduğu buhar, mistik bir varlık çağrıştırırken, belki de ilahi bir vizyon açığa çıkıyor. Atmosfer, huzur ve gizem karışımı ile şarj dolu; izleyiciyi yüzeyin altına inmeye ve figür ile etrafındaki geniş manzara arasındaki ruhsal bağlantıları düşünmeye davet ediyor.

Manzaranın engebeli özellikleri, gözle görülemeyenin ince ve neredeyse gerçeküstü bulut biçimleriyle keskin bir tezat oluşturuyor. Bu zıtlık, kompozisyona zenginlik katıyor; toprağın toprak dokuları dokunsal merakı davet ederken, yumuşak ve geçici sis daha derin bir anlatı sunuyor. Roerich'in renk ve doku ustalığı sahneye bir rüya kalitesi kazandırıyor; sıcak sarılar ve yumuşak pembe tonları doğanın ham güzelliğini kutlarken, aynı zamanda derin bir anlatının önerisini yapıyor. Bu esere bakarken, vadilerden geçip giden nazik rüzgarların sesini hayal etmek kolaydır; uzak bilgelik yankılarıyla ahenk içinde, sanki dağlar kendileri düşlenen kadim sırları saklıyormuş gibi.