Bu etkileyici portre, derin maviler ve yumuşak pembelerle soyut desenli bir zemin önünde oturan genç bir kadını gösteriyor; stilize çiçeklerle süslenmiş. Keskin hatlara sahip genç kadın, sakin ama biraz hüzünlü bir ifadeye sahip; geniş, toprak tonlarındaki elbisesiyle arkadaki renklerle çarpıcı bir kontrast oluşturuyor. Sanatçının fırça darbesi ayrıntılı ama kontrollü; elbisenin kıvrımları sıcak kahverengi ve mat sarı tonlarının karışımıyla nazikçe işlendi. Kadının soluk, neredeyse maske gibi yüzü yoğun bir sakinlik ve sessiz bir derinlik sunuyor. Parlak turuncu ve kırmızı desenlere sahip sandalye sırtlığı, oturan kişinin mekânda sağlam durmasını sağlıyor, ama genel kompozisyon stilizm ve 19. yüzyıl sonu etkilerini yansıtan yüzeysellik taşıyor.

Eser, renk ve formun rüya gibi bir atmosfer yaratan etkileyici birleşimiyle etkiliyor — mavi ve pembe tonlar ortamı büyülü kılıyor, genç kadının ciddi bakışı insanı düşündürüyor. Nazikçe birbirine kenetlenmiş elleri, sakin duruşuna samimi bir dokunuş katıyor. Tarihsel bağlamda, bu çalışma birçok sanatçının natüralizmi aşarak sembolik ve dekoratif yöntemlerle öznel duyguları araştırdığı bir dönemde ortaya çıkıyor. Geleneksel portre geleneği ile modernist kimlik ve varoluş arayışları arasında önemli bir köprü görevi görüyor.