Ten wyrazisty portret przedstawia młodą kobietę siedzącą na tle abstrakcyjnego wzoru w głębokich odcieniach niebieskiego i delikatnym różu, z ozdobami w postaci stylizowanych kwiatów. Postać kobieca ma wyraźnie zarysowane rysy i spokojny, choć nieco melancholijny wyraz twarzy; nosi obszerną suknię utrzymaną w ziemistych tonach, która kontrastuje z tłem. Technika artysty jest precyzyjna, ale powściągliwa; fałdy sukni subtelnie oddane miksami ciepłych brązów i stonowanych żółci, a blada, niemal maskowata twarz wyróżnia się intensywnym spokojem i introspektywnością. Oparcie krzesła, ozdobionej jaskrawymi pomarańczowymi i czerwonymi wzorami, umacnia obecność postaci w przestrzeni, choć cała kompozycja cechuje się pewną płaskością, nawiązującą do symbolizmu i stylistycznych wpływów końca XIX wieku.

Obraz przyciąga uwagę sugestywną grą kolorów i form — błękity i róż tworzą senne, niemal baśniowe tło, a poważne spojrzenie młodej kobiety zaprasza do refleksji. Jej delikatnie splecione ręce spoczywające na wzorzystej poduszce wzmacniają intymność i ludzkie ciepło tej powściągliwej poza. Historycznie prezentowana praca powstała w okresie, gdy wielu artystów poszukiwało sposobów wyjścia poza realizm, eksplorując subiektywne przeżycia i emocje poprzez język symboliczny i dekoracyjny, stanowiąc ważny pomost między tradycyjnym portretem a modernistycznymi badaniami tożsamości i bytu.