Dit opvallende portret toont een jonge vrouw die zit tegen een abstracte achtergrond van diepe blauwtinten en zachte roze, doorspekt met gestileerde bloemen. De vrouw, met scherp gedefinieerde gelaatstrekken en een serene maar enigszins melancholische blik, draagt een volumineuze jurk in aardetinten die fel contrasteert met de achtergrond. De penseelvoering van de kunstenaar is gedetailleerd maar ingetogen; de plooien van de jurk zijn subtiel weergegeven in een mix van warme bruintinten en gedempte gele kleuren, en het bleke, bijna maskervormige gezicht springt eruit met intense kalmte en stille bezinning. De rugleuning van de stoel, met zijn heldere oranje en rode motieven, ankerde de figuur stevig in de ruimte, terwijl de algemene compositie een zekere vlakheid behoudt die doet denken aan het symbolisme en stilistische invloeden uit het einde van de 19e eeuw.

Het schilderij boeit door het suggestieve samenspel van kleur en vorm — blauwen en rozen creëren een dromerige sfeer, terwijl de serieuze blik van de jonge vrouw uitnodigt tot reflectie. Haar handen, voorzichtig in elkaar gevouwen en rustend op een patroon kussen, voegen een intieme, menselijke toets toe aan haar beheerste houding. Historisch gezien ontstond dit werk in een tijd waarin vele kunstenaars trachtten het naturalisme te overstijgen door subjectieve toestanden en emoties te onderzoeken via symbolische en decoratieve middelen. Het vormt een belangrijke brug tussen het traditionele portret en modernistische verkenningen van identiteit en aanwezigheid.