Het landschap ontvouwt zich met een serene eenvoud; een zonnig, open veld verwelkomt het oog. Een robuuste, door de zon gedroogde hooiberg neemt de centrale positie in, de vorm ervan verzacht door het diffuse licht van een nevelige middag. De kunstenaar gebruikt brede, getextureerde penseelstreken, waardoor een gevoel van volume en diepte ontstaat, en de scène doordrenkt met een tactiele kwaliteit, alsof men de hand kan uitstrekken en de ruwe textuur van het hooi kan voelen.

Voorbij de directe voorgrond ligt een boerderij genesteld tussen weelderig groen. Het dak, badend in het warme zonlicht, biedt een visueel contrapunt voor de koele tonen van de lucht. De compositie is vakkundig in evenwicht gebracht; een symfonie van natuurlijke elementen gerangschikt in een perfecte, aangename volgorde. Er is een gevoel van stille tevredenheid; de atmosfeer fluistert over de sereniteit die te vinden is in het landelijke leven.