In dit fascinerende kunstwerk ontvouwt zich een landschap dat zowel de sereniteit als de vitaliteit van een wijngaard vastlegt, subtiel verweven met de structuur van een windmolen. De voorgrond wordt gedomineerd door weelderige, groene wijnstokken, waarvan de verwarde patronen leven en groei suggereren, terwijl de kronkelige rijen de blik leiden naar de imposante windmolen die trots tegen een dramatische lucht staat. De integratie van diepe groene en gele tinten in de wijngaard roept een gevoel van warmte op, terwijl de levendige blauwe lucht een verfrissend contrast toevoegt, waardoor het tafereel dynamiek en energie krijgt.

De losse penseelstreken die in dit stuk zijn gebruikt, geven een gevoel van beweging weer, een visuele representatie van de zachte bries die tussen de wijnstokken danst. Van Gogh's vermogen om kleuren te harmoniseren leidt tot een emotioneel landschap—een dat zowel uitnodigend als levendig aanvoelt. Hier combineert de kunstenaar vaardig realisme met een expressieve kwaliteit die de kijker uitnodigt om de geluiden van de natuur voor te stellen: het ritselen van bladeren, het verre gezoem van het landleven, een geruststellende stilte die af en toe wordt doorbroken door plotselinge uitbarstingen van activiteit. De historische context verrijkt dit werk; geschilderd tijdens Van Gogh's verblijf in Arles, weerspiegelt het zijn diepe bewondering voor het Provençaalse platteland, emblematisch van zijn zoektocht naar troost en inspiratie in de omhelzing van de natuur.