De scène ontvouwt zich voor ons: een bruisende Parijse boulevard, badend in het zachte, diffuse licht van de lente. De penseelstreken van de kunstenaar dansen over het doek en vangen de levendige energie van de stad. Het is een symfonie van beweging; koetsen, vol met onzichtbare passagiers, doorkruisen de brede laan, hun vormen nauwelijks gedefinieerd, maar vol leven. De gebouwen die de straat flankeren, met hun ingewikkelde gevels, zijn stille getuigen van het komen en gaan van het dagelijks leven.